Σημαντικά νέα στοιχεία που διαφωτίζουν πτυχές της κατοίκησης κατά τους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους, έφεραν στο φως οι ανασκαφικές εργασίες που διεξάγονται από το 2017 από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου στην χερσόνησο του Οβριόκαστρου, στην ευρύτερη περιφέρεια της αρχαίας Άντισσας του Δήμου Δυτικής Λέσβου, μιας από τις έξι πόλεις-κράτη της αρχαίας Λέσβου.
Η ανασκαφή, η οποία χρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, διεξάγεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου για πρώτη φορά στην εν λόγω χερσόνησο, στην οποία σώζεται το μεσαιωνικό κάστρο των Αγίων Θεοδώρων, που χρονολογείται από τον 13ο αι.
Τα νεότερα από την αρχαιολογική έρευνα που πραγματοποιείται, αποτυπώνονται σε ένα βίντεο για την ιστορία της Αρχαίας Άντισσας που επιμελήθηκε ο αρχαιολόγος και προϊστάμενος της εφορίας αρχαιοτήτων Λέσβου Παύλος Τριανταφυλλίδης.
Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται, ανατολικά της κεντρικής πύλης του νότιου επιθαλάσσιου τοίχους εντοπίστηκε ένα εξαιρετικά σπάνιο εύρημα, μια μαρμάρινη κεφαλή από άγαλμα της θεάς Υγείας, δίπλα σε αυτήν ένα σπάνιο σιδερένιο σφενδόβολο όπλο του 14ου αιώνα που χρησιμοποιήθηκε για την άμυνα του κάστρου. Τα ευρήματα αυτά αναμείχθηκαν λόγω της καταστροφής και ερήμωσης του κάστρου που υπέστη από την πολιορκία των Οθωμανών, το 1462.
Τομές νότια του επιθαλάσσιου τοίχους υπέδειξαν την παρουσία τάφρου καθώς και τόπους διαμονής της μεσαιωνικής φρουράς. Εσωτερικά του επιθαλάσσιου τοίχους , η αρχαιολογική διερεύνηση σε σκάμμα έως των 6 μέτρων κάτω από το επίπεδο του μεσαιωνικού περιδρόμου του επιθαλάσσιου τοίχους, έφερε στο φως οικιστικά κατάλοιπα από ορθογώνιο κτίριο με λιθόστρωτο δάπεδο το οποίο χρονολογήθηκε σύμφωνα με την κεραμική που βρέθηκε στο εσωτερικό του, στη μετάβαση από τη μεσοχαλκή στην ιστεροχαλκή περίοδο, 16ος αιώνας π,Χ.
Από παλαιότερες αρχαιολογικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η πόλη κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τους τελευταίους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ, έως και τη Βυζαντινή περίοδο και η αρχαιολογική έρευνα συνεχίζεται .
